Wybieracie się do Malezji żeby zobaczyć piękna naturę, wspaniała kulturę i skosztować pysznego azjatyckiego jedzenie? Możecie być mocno zaskoczeni, bo jeżeli dobrze tego wyjazdu nie zaplanujcie może was czekać duże rozczarowanie. Ale po kolei, nie wszystko jest stracone, w Malezji można się zakochać trzeba tylko wiedzieć jak do niej podejść. Więc co zrobić żeby zwiedzanie Malezji było przyjemnością?

Minął tydzień od wyjazdu i zaczynam trochę ‘stygnąć’ nie jestem już tak zły. Patrząc na zdjęcia stwierdzam że są tam jednak jakieś piękne miejsca. Wciąż mam jednak dość mieszane uczucia w stosunku do zachodniej części Malezji. Wszyscy powtarzają że wschodnie wybrzeże jest piękne, ale będąc na kilku wsypach wiem że jest OK, tylko tyle. Wydaje mi się więc, że jeżeli chcecie pieniądze wydać na fajne wczasy, zajrzyjcie do Kuala Lumpur lub Georgetown a resztę kontynentalnej Malezji zostawcie sobie na później, jak już zobaczycie resztę świata.

Nowy rok, nowe postanowienia. Nigdy więcej do Malezji. Może trochę przesadzam, ale tak jak przed samochodową wyprawa po Zachodnim wybrzeżu Malezji Zachodniej miałem jeszcze jakieś nadzieję, tak teraz wiem że na prawdę nie ma tam nic do zobaczenia. Chociaż w zasadzie to zobaczyłem dużo… teraz chciałbym o tym zapomnieć. Z resztą zobaczcie sami…

Tak się złożyło, że nie wracam w tym roku do Polski na święta. Owszem może i żałuję spotkania z rodziną i pierogów z grzybami, ale zdecydowanie nie żałuje deszczu, 3 stopni, i 4 godzin światła które ludzie w kraju nazywają dniem. Wychodzi więc ostatnio, że do kraju wracam co dwa lata i jest mi z tym całkiem dobrze. Może byłoby lepiej gdyby święta były latem? Jakoś łatwiej by mi przez  myśl przeszła podróż do kraju gdybym wiedział, że poza siedzeniem w domu i jedzeniem będzie coś jeszcze do roboty. Ponieważ jednak zostaję, coś trzeba ze świętami zrobić, będzie to więc wyprawa samochodowa dookoła Malezji.

Kuala Lumpur to miasto dość młode, nie ma więc tam wcale tak dużo do zwiedzania. Ile czasu nam potrzeba zależy również od tego co najbardziej lubimy robić. Dla miłośników zabytków na pewno znajdzie się parę miejsc, nie jest to na pewno jednak Rzym. Wszyscy dla których liczy się przyroda mogą potraktować Kuala Lumpur jako bazę wypadową, ale w samym mieście poza parkiem ptaków za wiele miejsc się nie odnajdzie. Spokojnie jednak można przyjechać na weekend i mieć kalendarz wypełniony po brzegi. Jeśli jednak masz w Kuala Lumpur tylko parę godzin bo jest to twój punkt przesiadkowy to nic straconego. Po paru godzinach w mieście spokojnie można uznać je za odhaczone.

Jest takie miejsce, tuż obok granicy z Singapurem, gdzie przyszłość budowana jest już teraz. Forest City -miasto zaprojektowane od zera, w planach na 700,000 ludzi. Wszystko to wybudowane na wyspach odzyskanych z oceanu. Czy my z naszymi przekopami przez mierzeję wiślaną i innymi “mega” projektami naprawdę dalej uważamy że jesteśmy w awangardzie cywilizacji?

Kuala Lumpur wygląda trochę jak pałac szlachcica który przez lata roztrwonił swój majątek, srebra rodowe wciąż jednak pysznią się na wystawie w kredensie. To miasto które niektórych zachwyca, innych odrzuca, ale jednocześnie nie jest przesadnie pełen skrajności. Ciężko by na przykład było Kuala Lumpur porównać do miast takich jak Delhi czy Manila, gdzie bieda jest ekstremalna ale bogactwo też potrafi się przelewać. Kuala Lumpur to dobry przykład dość udanej mieszanki praworządności i pewnej dozy luzu.

Borneo to trzecia największa wyspa na świecie, i drugi najstarszy las deszczowy, który nieprzerwanie rośnie tu od 160 milionów lat. Jest to siedziba niezliczonych gatunków ssaków, gadów, płazów i roślin, często endemicznych. Pod coraz większą presją ze strony człowieka i wyrębu lasów, coraz więcej z nich zagrożonych jest wyginięciem. Wśród nich nasi najbliżsi kuzyni, małpy człekokształtne.

Wiele z was widziało pewnie piękne reklamy ze sloganem “Malaysia truly Asia” które zachęcać mają do wizyty w tym tropikalnym kraju. Reklamy muszę przyznać są piękne, za każdym razem zaskakują egzotyką, dzikością przyrody, ferią kolorów roślin i zwierząt. Mój pierwszy kontakt z prawdziwą Malezją był trochę jak policzek w twarz. Ale to była zachodnia Malezja, wschodnia, która znajduje się na Borneo właśnie, to zupełnie inna historia.