Tak już czasem w życiu bywa że człowiek się robi zajęty. Po moim ostatnim wpisie zniknąłem. Wszelkie wieści po mnie zaginęły, i wydawać by się mogło że gdzieś się wyprowadziłem (albo chociaż umarłem). Ale nie, dalej jestem tam gdzie byłem, czyli w Singapurze. Ponieważ jednak zamknąłem startup i przeniosłem się do pracy na pełen etat, czasu na bloga trochę mi jakby zabrakło.

Siedzisz kolejny dzień w pracy słuchając narzekań szefa i nie możesz przestać myśleć, jak to cudownie byłoby być na swoim.  W dodatku ostatnio coś gdzieś obiło Ci się o uszy o jakichś startupach i zastanawiasz się co to w ogóle jest. Przychodzi ci pewnie też czasem do głowy myśl “mam pomysł na startup co dalej?”. W tym wpisie wyjaśniam wszystkie podstawowe pojęcia dotyczące starupów. Co to jest, jak założyć startup, jak startup prowadzić i jakie cele sobie postawić.

Pisząc wczoraj o Borneo i tamtejszych Nosaczach Sundajskich, czyli małpach z memów o typowych Januszach zacząłem zastanawiać się, czy taki Janusz wie że jest Januszem? Czy wszyscy Ci Polacy, którzy tak świetnie znają się na piłce nożnej, budowaniu domów, polityce zagranicznej, polityce wewnętrznej, lotach kosmicznych i właściwie każdym innym temacie. Czy oni wiedzą że są takimi dziadami?

W dużym uproszczeniu można by napisać że problem blokowisk nigdy tu nie istniał. Tak jak w Polsce lat 70, tak w Singapurze w mniej więcej tym samym czasie zaadoptowano marzenia modernistycznych urbanistów. Żeby pomieścić coraz większą populację na wyspie – która nie jest przecież z gumy – postanowiono budować blokowiska dla mas. Co jednak zrobiono tu inaczej, że nie skończyły one w formie slumsów?

W Afganistanie spędziłem dwa lata. Moim pieszym zadaniem było stworzenie z 1TV potentata w mediach społecznościowych i afgańskim internecie. Kiedy już na YouTube mieliśmy miliony wyświetleń, na Facebook miliony fanów, a mój perski był w dalszym ciągu beznadziejny, zająłem się “rozwojem biznesu”. Czemu w cudzysłowie? Bo w Afganistanie biznes wygląda trochę inaczej niż wszędzie. Wszyscy dobrze też wiemy że propaganda to bardzo dobry biznes.

Po bardzo gorącym politycznie lipcu atmosfera trochę się uspokoiła. Wygląda na to, że każdy pojechał na wakacyjną przerwę i demokracją będziemy się znów martwić we wrześniu. Czy jednak ostatnie zmiany (bądź brak zmian, w przypadku 2 zawetowanych ustaw) to naprawdę powód do zadowolenia? Bardzo niepokoją mnie zapowiedzi tego co się PiS może próbować zrobić z mediami. Czemu uważam że media są ważne dla naszej wolności?

A tak w ogóle, to w ogóle nie zakładaj kont przy pomocy Facebooka. To będzie jeszcze jeden wpis o Spotify. Naprawdę lubię ten serwis, więc moje dwa negatywne wpisy pewnie wyglądają dziwnie. Niestety jednak, Spotify zrobiło jeszcze jeden błąd przy projektowaniu swojej aplikacji na który miałem okazję się natknąć. (Dodane, jak usunąć konto na Spotify na zawsze)

To, że PiS ma całą władzę w swoich rękach i może robić co chce nie wzięło się znikąd. PIS bardzo dobrze zdiagnozował, co ludziom nie pasuje, co nie odpowiada i to zmienił. A że ich styl nas wszystkich oburza? No cóż, w różnym czasie od 30 do 40% Polaków na to oburzenie co najwyżej wzrusza ramionami. Najprawdopodobniej jednak mają po prostu mściwą satysfakcję.

Wpadł mi dzisiaj w ręce ciekawy artykuł na temat tego, jak wytwórnie muzyczne pracują nad tym, żeby piosenka, którą uważają za świetną wpadła nam w ucho. Generalnie nie ma w tym żadnej finezji.  Jest to strategia przybijania gwoździa młotkiem. Nawet jak ci się nie podoba teraz, to za 30 odsłuchań będziesz naszą piosenkę kochał. Strategia ta działa świetnie ze stacjami radiowymi, co jednak w czasach Spotify?