Pisząc wczoraj o Borneo i tamtejszych Nosaczach Sundajskich, czyli małpach z memów o typowych Januszach zacząłem zastanawiać się, czy taki Janusz wie że jest Januszem? Czy wszyscy Ci Polacy, którzy tak świetnie znają się na piłce nożnej, budowaniu domów, polityce zagranicznej, polityce wewnętrznej, lotach kosmicznych i właściwie każdym innym temacie. Czy oni wiedzą że są takimi dziadami?
W pierwszej chwili pomyślałem sobie, nie no, nikt nie może być tak ślepy. Nie da się przeżyć swojego życia, nie mając choć cienia refleksji na temat tego jak odbiera nas otoczenie. Nie zastanawiając się choć raz, czy to co właśnie powiedziałem nie było głupie. Potem przeczytałem artykuł o kolejnej mądrości, jaką zaserwował wiceminister sprawiedliwości Patryk Jaki i dopiero wtedy zobaczyłem, w jakim błędnym przekonaniu żyłem.
Skąd się wziął mem z małpą Januszem?
Od jakiegoś już czasu sympatyczna małpa Nosacz Sundajski jest w sieci najpopularniejszym przedstawieniem typowego polaka co to nie znosi jak się ‘somsiadowi’ powodzi lepiej, co wszędzie podjedzie swoim pasatem i co najlepiej zna się na wszystkim. Małpa z wyglądu – ze swoim wielkim nosem, piwnym brzuchem, i minami które stroi – faktycznie może niektórym przypominać Janusz, Włodzimierza czy innego Mieczysława.A gdzie się zaczęło? Wygląda na to że wszystko wystartowało od legendarnego Testovirona, który z naśmiewania się z cebulowatości polaków uczynił sobie punkt honoru (jeśli testoviron honor w ogóle posiada)
Czy inni też tak mają?
Każdy z nas ma na pewno w rodzinie takiego rubasznego wujka, z piwnym brzuchem, wąsem pod nosem, który jest wielkim fanem piłki nożnej i swojego 15 letniego Volkswagen Passata. Każdy inteligentny człowiek na jego dziwne słowne zaczepki i złote mądrości reaguje co najwyżej westchnięciem i wzruszeniem ramion. Bo przecież nie chcemy robić scen na urodzinach Brajanka, komunii Jessiki czy też pogrzebie Cioci Anieli. Bo przecież jak tylko powiemy, że nie jest tak jak myśli, ten cały się zapiekli, nos zrobi się czerwony jak cegła, a uszami wyjdzie dym.
Więc siedzimy cicho, zastanawiając się czy inne polskie rodziny cierpią takie katusze? Czy Polska to jakieś piekło w której za karę musimy słuchać takich ludzi. W której w dodatku tacy ludzie są u władzy. Najważniejsze, czy inne narody mają takich swoich Januszy, tyle że Helmutów czy Tomášów. Wydaje mi się że nie, a czemu?
Skąd bierze się Januszyzm?
A no temu, że wygląda mi Januszyzm na unikalną cechę polskich “mężczyzn”, wynikającą po części z natury, po części z wychowania. Z natury, bo jest to zestaw cech, który niewątpliwie pozwalał przetrwać takiemu Januszowi, gdy go pan na folwarku zbeształ przy całej rodzinie. Janusz taki, w zaciszu domowych pieleszy, przed rodziną udowodni później swoimi mądrościami kto stoi wyżej w tej hierarchii. A że nie prawda? Januszowe ego poczuło się lepiej, i to jest najważniejsze.
A z wychowania, dlatego, że całe życie wmawia się nam w szkole, kościele i domu że Polska to naród wybrany. Że to my tą muzułmańską falę, tymi torsami zatrzymaliśmy pod Wiedniem. Że to nas wszyscy prześladują, że każdy z nas, Januszy i Stanisławów osobiście jest mesjaszem, który zbawi cały świat i po raz kolejny zatrzyma to co aktualnie świat trawi. Co niektórzy wiec zaczynają w to wierzyć, nie mają z kim swoich poglądów konfrontować, żyją więc sobie w przekonaniu że wszystko co powiedzą, to prawda objawiona.
Czy ja też jestem Januszem?
Nie zrozumcie mnie źle, sam mam objawy Januszyzmu. W dodatku cecha ta objawia się u mnie w rodzinie w każdym pokoleniu. Rozmowy z Dziadkiem, którego poglądów nikt w żaden sposób nie kontestuje od jakiś 40 lat bywają naprawdę ciężkie. Z moim ojcem też czasem nie jest łatwo, ten jednak ma wewnętrzne refleksje i po jakimś czasie do tematu wracamy. Ze mną? Każdy kto ze mną rozmawiał wie, że na zawołanie wypowiem się na każdy temat, i oczywiście moja prawda jest prawdą objawioną. Wydaje mi się, że mam wewnętrzne refleksje na temat rzeczy które powiedziałem. Czasem przyznaje się do opowiadania kocopołów, ale nie przychodzi to łatwo. Więc jeśli ktoś chce mi powiedzieć że jest inaczej, teraz jest najlepsza okazja
Janusz to ja. Jak żyć, co robić?
Mam wrażenie że wielu z nas żyje w bańkach swoich rodzin i znajomych. Czyli grupach, gdzie hierarchia od dawna jest już ustalona i właściwie nic się nigdy nie zmieni. Nikt też nie będzie kontestował opinii takiego Janusza, bo przecież chcemy żeby zaprosił nas na następne imieniny. I tu jest cały pies pogrzebany. Jeżeli nigdy Janusz się nie dowie że nie ma racji, to nigdy też nie będzie miał nawet potrzeby żeby to sprawdzić.
Jednym z najbardziej denerwujących mnie powiedzeń w Polsce jest “o gustach się nie dyskutuje“. A dlaczego nie? Jeżeli czyjś gust, ma wpływ na to jak będzie wyglądało pół miasta, to oczywiście że się dyskutuje. I trzeba takiemu komuś powiedzieć że jego gust co najmniej ‘ssie’. Bo jeżeli taka Pani Halinka, z Panią Bożenką ze spółdzielni, razem z panem Prezesem Januszem wybierają kolory bloków, bo pani Halinka majtki w takim kolorze kupuje, to potem oglądać to musi całe miasto. A jak miasto jest nad morzem to i pół polski to ogląda.
Rada jest więc jedna, wytykać, dyskutować rozmawiać. Przede wszystkim wyprowadzić takich ludzi z tego niezdrowego poczucia “wszystko wiem, nic nie muszę”. Wszystko to z kulturą i bez emocji, ale może komuś kiedyś da to coś do myślenia. A jak takich Januszy, którzy zaczną myśleć będzie więcej, to może coś jeszcze z tego kraju będzie.
A czemu w ogóle o tym piszę? Bo naszło mnie kiedy pisałem o małpie Nosaczu Sundajskim który zamieszkuje Borneo. Małpa ta jest aktualnie najbardziej popularnym przedstawicielem typowego Janusza na każdym memie. W pierwszych memach był to autentyczny polski policjant, ale okazało się że memy zniszczyły mu życie. Może wiec dobrze, że teraz jest to małpa, ta przynajmniej ma to gdzieś. Więcej memów do zobaczenia tutaj oraz na tej stronie z przykładami memów o typowym Januszu oraz u tej pani na blogu która małpę też widziała.
