Dzisiaj minęły dwa tygodnie od kiedy jestem w Afganistanie i niby nie jest to żadne wielkie wydarzenie, ale ja czuje że jest. Czas mija mi tutaj niespodziewanie szybko, właśnie zorientowałem się że jestem tutaj już kilkanaście dni, a wciąż wydaje mi się jakbym przyjechał wczoraj. I to pomimo tego że w pracy mam wrażenie że czas ciągnie się jak guma. Zwłaszcza wtedy kiedy dziesięcioletni laptop na którym ma przyjemność pracować ładuje coś przez pół godziny nie mówiąc mi kompletnie co.

Dzisiaj z koleżanką z za ściany odkryliśmy że na dachu mamy duży taras z którego możemy korzystać. Właściwie to nie odkryliśmy a sobie przypomnieliśmy bo o jego obecności wiedzieliśmy od dawna. Jednak ponieważ dzisiaj jest sobota (czyli w normalnym świecie czwartek) a pogoda jest znakomita, świeci słońce a powietrze ma 25 stopni, wyjątkowo dawało się we znaki siedzenie w zamkniętym pokoju i robienie niczego. Ponieważ dzisiaj jest sobota, zgodnie z rodzinną tradycją zacząłem dzień od sprzątania i muszę powiedzieć że zaskoczyła mnie ilość kurzu która uzbierała się w przeciągu tygodnia. Ponieważ mam z pokoju wyjście na wspólny balkon, pomyślałem sobie że fajnie byłoby również móc czasem wyjść, więc i balkon próbowałem sprzątnąć. Skończyło się na ogarnięciu kilku kafelków tak żebym miał gdzie stopę postawić . A czemu tak? Myślę że będzie to widać na załączonym zdjęciu.

No więc na grilu w końcu byłem, jednak grila tam wcale nie było. Było za to bardzo dobre jedzenie, i kilka rzeczy które w Singapurze kosztowałyby więcej niż trufle, czyli na przykład żółty ser 😉 impreza była więc bardzo udana. Poza tym był też alkohol i głośna muzyka, co w połączeniu z całkiem sympatycznym otoczeniem i super ludźmi dało naprawdę udaną zabawę. Towarzystwo jak to zwykle w odległych miejscach bywa, było mieszane. Był Meksykanin, Argentynka, Kolumbijczyk, Rumunka i oczywiście jak zawsze za granicą trójka polaków. Razem ze mną więc dało to czworo.

Powoli zaczynam rozumieć co miała na myśli koleżanka mówiąc że jest tu jak w więzieniu. Siedzę w swoim pokoju, obejrzałem już film, dwa odcinki serialu, zjadłem śniadanie i obiad (przyniesione do pokoju) pograłem trochę w grę i nie bardzo wiem co z sobą zrobić dalej.

Udało się, nareszcie dojechałem i nawet zdążyłem się wyspać. Mam nadzieję że dzięki temu będzie bardziej obiektywie. Podróż przebiegła bez większych problemów. Jednak kilka się zdarzyło. Na lotnisku w Singapurze musiałem tłumaczyć się dlaczego jadę do Afganistanu, pani przy czekinie nie chciała mnie puścić twierdząc że muszę mieć wykupiony bilet powrotny, co na miejscu w Afganistanie okazało się być nieprawdą, nikt takiego biletu nie wymaga. Musiałem więc pokazać kontrakt, a pani po konsultacjach z kierowniczką w końcu mnie puściła.

W momencie gdy to piszę siedzę w Singapurze patrząc na zachód słońca i zastanawiając się jak będzie wyglądać życie już za 24 godziny. Z jednego z najbogatszych krajów świata, z którym miałem szczęście spędzić ostatnie pół roku, przenoszę się do kraju w którym jeszcze niedawno toczyła się wojna i który cały czas jeszcze o tej wojnie nie zapomniał.